Carmen to zarówno projekt artystyczny jak i opowieść o więźniarkach, poznanych przez artystkę podczas pięciu dni spędzonych w areszcie w stanie Kalifornia. Na pustyni, w pobliżu granicy z Meksykiem, Agnieszka Pestka wraz z koleżanką - tytułową Carmen - zostały zatrzymane i oddelegowane do najbliższego aresztu przez tamtejszą straż graniczną z powodu braku dokumentów, które zostawiły w mieszkaniu. Głównymi współosadzonymi były więźniarki nie posiadające amerykańskiego obywatelstwa. 

 

Po pięciu dniach, artystka z pomocą prawników mogła opuścić areszt i postanowiła podzielić się swoją historią w formie dwuczęściowego projektu artystycznego. Pierwsza to część wizualna, na którą składa się pięć wielkoformatowych prac na płótnach, eksponowanych przez artystkę dotychczas na łonie natury (miejscu automatycznie kojarzonym z niezależnością i wolnością, ale także kobiecością i nieprzewidywalnością). Drugim ogniwem jest opowieść w postaci książki opisującej całą historię Pestki, Carmen ale i więźniarek. Zawiera ona subiektywny zapis o złożonych siostrzeńskich relacjach, które udało się wypracować w tak krótkim czasie. Artystka przywołuje przeprowadzone rozmowy z więźniarkami oraz zapamiętane kadry, twarze i życiowe historie. 

 

Projekt pozwolił wypuścić na wolność chociaż wspomnienie poznanych kobiet. Ich swoisty pomnik lub też ukłon w ich stronę został ukształtowany przez artystkę poprzez artystyczną kreację postaci Carmen - w rzeczywistości koleżanki Pestki, a w projekcie bohaterki uosabiającej opowiedzianą historię. W pięciu sekwencjach, intensywny czerwony kolor symbolizujący ogień, utrwalony na białym surowym materiale, sukcesywnie pochłania delikatnie zarysowaną nagą sylwetkę kobiety. Artystka budując postać heroski, zwraca uwagę na trudności i problemy z jakimi mierzy się współczesna kobieta - uczuciem zwątpienia w samą siebie, uwięzieniem w dotychczasowym życiu, niewolą, ucieczką, walką płci i ograniczeniami z tym związanymi - wszystkimi tymi doświadczeniami, które przez pięć dni były skumulowane w jednej niewielkiej celi. Carmen na płótnie pozostaje nieśmiertelna, nieruchoma i wzmocniona przez niszczycielski żywioł ognia (symbol wolności), a prawdziwa historia zostaje opowiedziana w formie artystycznej narracji łączącej w sobie elementy dziennika artystki oraz opowieści z wielopoziomowym przekazem. 

 

    Ważnym aspektem jest propozycja wystawiennicza, którą wypracowała artystka w ostatnich miesiącach. Agnieszka Pestka realizuje obecnie ,,wyjście w Polskę”, polegające na prezentacji pięciu płócien w otwartych przestrzeniach, w różnych częściach kraju. Dzięki temu zabiegowi wspominane więźniarki w sposób symboliczny stają się wolne od wszelkich ograniczeń. Powiewające na wietrze prace to delikatna interwencja artystyczna, która zostaje następnie utrwalana na fotografiach. Ponieważ Carmen to dzieło procesualne, na niektóre efekty trzeba będzie jeszcze chwilę poczekać. Kolejne odsłony projektu przewidują wizyty w wielu zaskakujących lokalizacjach i kolejne dokumentacje fotograficzne. W tym roku kalendarzowym, Carmen zostanie zaprezentowana w jednej z warszawskich kwiaciarni oraz w łódzkiej Starej Drukarni. Agnieszka Pestka to zwolenniczka wolnego dostępu do sztuki i eksponowania jej w przestrzeni publicznej i nieoczywistych miejscach, tak aby odbiorcy nie czuli barier w oglądaniu i interpretowaniu sztuki współczesnej.
 

Praca powstała w mojej głowie już w dniu wyjścia z więzienia i jest dedykowana poznanym tam więźniarkom.